Special Forces: Wie Durft Wint — wie overleeft een modderbad van paniek?

05/11/2025

_{Deze week viel het doek over seizoen 3 van Special Forces: Wie Durft Wint. Elf bekende Vlamingen werden richting Estland gestuurd om te ontdekken hoeveel modder, spierpijn en paniek een mens tegelijk kan verdragen. Het resultaat? Een week vol gezweten emoties, halfslachtige strategieën en mensen die luidop vroegen of ze ooit nog normaal zouden kunnen lopen — zonder het al helemaal zelf te beseffen hoe ze stukje bij beetje voorbij hun eigen verwachtingen groeiden.}

_{En terwijl de rekruten hun grenzen verlegden, stond ook een onvermoeibare crew paraat. Ploeterend door de modder, met camera’s, microfoons en eindeloos veel koffie om elk zwaar, pijnlijk en soms hilarisch moment vast te leggen.}

_{Bekend én onbekend Vlaanderen in camouflage}

Vanaf dag één was duidelijk dat dit geen teambuilding weekend zou worden. De reeks bleef trouw aan haar succesformule: neem _{11 bekende Vlamingen}, dompel hen onder in iets ijskoud, laat hen een heuvel op kruipen met een zandzak en kijk hoe hun zelfbeeld langzaam oplost — _{om daarna te ontdekken hoeveel lef, uithoudingsvermogen en veerkracht er wel degelijk in hen schuilt.}

Er werd gesprongen uit helikopters, gezwommen in water dat qua temperatuur ergens tussen een ijsblokje en een hartaanval hing en geslapen op wat leek op een verfrommeld tentzeil. Na een paar dagen toonden sommigen al hun “ik-stop-hiermee”-blik. De ene sprak het luidop uit, de andere hield het stil en huilde discreet in een camouflagejas, om toch maar te bewijzen aan de chefs dat opgeven geen optie was.

En ook achter de schermen van Special Forces stond een _{ongelooflijk toegewijde crew} die, net als de rekruten, dag en nacht paraat stond in de hitte, de koude, het stof en de chaos. _{Cameramensen die met volle bepakking bergop trokken}, geluidsmannen die geen moment misten en productie assistenten die ervoor zorgden dat elke opdracht vlekkeloos verliep. Geen comfort, geen gemakkelijke omstandigheden, alleen _{pure teamwork en doorzettingsvermogen.} _{Want ook voor de crew geldt: lead by example.}

_{De finale die ons allemaal deed zweten}

Tegen de finale bleven enkel de mensen over die blijkbaar niet kapot te krijgen zijn: _{Hanne Claes, Thomas Van der Plaetsen en Karine Claassen}. Hanne moest uiteindelijk afhaken na een blessure, maar alleen al haar doorzettingsvermogen was inspirerend genoeg om een standbeeld te krijgen. _{Thomas en Karine haalden de eindmeet} — of wat daar nog van overbleef — en kregen geen podium, geen prijzen, maar wel _{het onvoorwaardelijk respect van de chefs} die hen zonder enige twijfel zouden uitnodigen voor het team van Special Forces. En wat wilden zij nog meer...

Na dagen van ontbering, discipline en karakter kwam er een einde aan het derde seizoen van Special Forces: Wie Durft Wint. _{Elf rekruten begonnen, maar slechts twee haalden de eindstreep}, gebroken maar trots. Wat ze meemaakten was rauw, echt en onvergetelijk.

En achter elke stap, sprong en traan stond _{een crew die zelf bijna een Special Forces-brevet verdient}. Door weer en wind, met slaaptekort en modder tot aan de knieën, bleven ze draaien, sjouwen en lachen. _{Zij maakten niet alleen televisie, ze beleefden het avontuur mee. En dat voel je, in elke seconde van dit seizoen.}

_{#wearebanijay}